Συνέντευξη Θάνου Μικρούτσικου και Ρίτας Αντωνοπούλου

// από τον Ορέστη Α. \\
\\ φωτογραφίες: Σταύρος Μ. //
// επιμέλεια: Διονύσης Σ., Σταύρος Μ. \\

Με αφορμή την κοινή συναυλία του Θ. Μικρούτσικου και της Ρ. Αντωνοπούλου την περασμένη Παρασκευή 19/10 στο Lola Postmodern Bar από την rockmadness.gr, είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε από κοντά τους δύο καλλιτέχνες και να μας δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματα που τους θέσαμε.
Και οι δύο ανοιχτόκαρδοι και ευχάριστοι άνθρωποι, με τον Θάνο, γνωστό για την ευφράδεια του, να δίνει ενδιαφέρουσες απαντήσεις και να σου αποσπά πολύ εύκολα το δικαίωμα να τον διακόψεις.

Ιδιαίτερες συστάσεις δεν χρειάζονται. Ας δούμε λοιπόν πως παρουσιάζουν σύντομα την ιστορία τους, τις απόψεις τους σε θέματα της εποχής μας και αρκετά άλλα.

Θάνος Μικρούτσικος

- Πολλές από τις μεγάλες σας επιτυχίες είναι μελοποιημένα ποιήματα του Καββαδία (π.χ. οι 7 νάνοι στο S/S Cyrenia) Ποιο ήταν το ερέθισμα που σας ώθησε να μελοποιήσετε τον συγκεκριμένο ποιητή;

Κοιτάξτε σε ότι αφορά την μελοποίηση κειμένων που έχω κάνει είναι μια ιστορία που ξεκινάει όσο ξεκινάει η μουσική. Εγώ ξεκίνησα την μουσική τεσσάρων χρονών δηλαδή έχω μια προϊστορία στην μουσική 61 χρόνια, αφού είμαι 65, ταυτόχρονα όμως από παιδί του δημοτικού μου διάβαζε ο πατέρας μου πάρα πολλούς ποιητές και είχα αρχίσει να περιέχω αυτό που λέμε την ποίηση. Έτσι ήρθε πολύ φυσιολογικά το γεγονός ότι από τα 17 μου, όταν ξεκίνησα ερασιτεχνικά αρχικά και έπειτα επαγγελματικά τις μελοποιήσεις, ένα μεγάλο κομμάτι ήταν οι μελοποιήσεις ποιητών. Τον Καββαδία τον γνώριζα προγενεστέρων. Βεβαίως, πρέπει να σας πως ότι τυπικά η μελοποίηση του Καββαδία προερχόταν από μία παραγγελία. Ήταν να γίνει μια σειρά στην κρατική τηλεόραση το 1977-1978 με τίτλο "Πορεία 090" η οποία είχε σχέση με ταξίδια, θάλασσα κτλ. Το είχε κάνει ο πολύ καλός σκηνοθέτης Τάσος Ψαράς και μου πρότειναν να κάνω μουσική. Τους ρώτησα αν θέλουν τραγούδια και αν έχουν πρόβλημα να μελοποιήσω Καββαδία, μου είπαν πως δεν έχουν και έτσι ξεκίνησε αυτή η περιπέτεια. Ξεκίνησε ως παραγγελία, ανεξάρτητα αν εξελίχθηκε σε μια περιπέτεια 34 πια χρόνων στην οποία τρεις τουλάχιστον γενιές έχουν μπει με τα μπούνια. Γιατί αυτή η δουλεία δεν είναι μόνο η αιχμή του δόρατος της τραγουδοποιίας μου, αλλά ίσως να είναι η αιχμή του δόρατος της τραγουδοποιίας από την Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα αν αναλογιστείς ότι επί 34 χρόνια σχεδόν δύο εκατομμύρια CDs αυτής της δουλείας έχουν πωληθεί δηλαδή την έχουν παρακολουθήσει τρεις γενιές.

- Θα ήθελα να επιμείνω λίγο στο κομμάτι ¨Οι 7 νάνοι στο S/S Cyrenia¨, μιας και είναι από τα αγαπημένα μου. Έχει περάσει περίπου μια εικοσαετία από τότε που κυκλοφόρησε, ωστόσο είναι ακόμη ένα από τα δημοφιλέστερα μεταξύ των σημερινών 20-30άρηδων. Πως αισθάνεστε γι αυτό;

Απόλυτη συγκίνηση διότι η γενιά μου με παρακολούθησε την ώρα που τα πράγματα βγαίναν, άντε και η επόμενη γενιά οι σαραντάρηδες δηλαδή, αλλά το να μπαίνουν στο παιχνίδι και εικοσάρηδες… Μάλιστα πρόσφατα, τον προηγούμενο Δεκέμβρη, ανέβασα στο Μέγαρο Μουσικής μια σειρά 10 παραστάσεων με τίτλο «Ταξιδεύοντας με τον σταυρό του Νότου» στην μεγάλη αίθουσα για παιδιά, όπου ξαφνικά διαπίστωσα με έκπληξη ότι δεκάχρονα δωδεκάχρονα δεκατριάχρονα γνώριζαν την πλειοψηφία των τραγουδιών της ποίησης του Νίκου Καββαδία, δηλαδή πάμε και για τέταρτη γενιά. Αυτό το πράγμα δεν μπορεί παρά να σε συγκινεί, δεν ξέρω είναι σπάνιο φαινόμενο και το ότι μου συμβαίνει με κάνει να χαίρομαι και να συγκινούμαι ταυτοχρόνως.


- Αυτό πιστεύω φανερώνει πως ότι είναι καλό αντέχει και στον χρόνο. Σε μια συνέντευξη σας και συγκεκριμένα αμέσως μετά την εμφάνισή σας μαζί με τα υπόγεια ρεύματα στον River Party είχατε δηλώσει πως το αποκορύφωμα του φετινού καλοκαιριού είναι η εμφάνισή σας μαζί με την Μαρία Φαραντούρη στο Ηρώδειο. Πείτε μας δυο λόγια γι αυτήν σας την συνεργασία.

Καταρχάς η συνάντηση μου με την Μαρία Φαραντούρη ήταν μια συνάντηση που άργησε 36 χρόνια -από το 76 την παλεύαμε. Θα που πεις τώρα κάτσε ρε φίλε 36 χρόνια είναι πολλά. Όμως ήταν οι δουλειές της πολλές οι δικές μου από ένα σημείο γίνανε πάρα πολλές. Πάντως από τότε και κατά καιρούς το συζητούσαμε. Έτσι το ότι συναντήθηκα με την μεγάλη κυρία του Ελληνικού τραγουδιού, διότι όπως και να το κάνουμε η Φαραντούρη είναι η γυναίκα η οποία τους Έλληνες ποιητές και μουσικούς τους εκτόξευσε στην Ευρώπη εδώ και 30 χρόνια, είχε πολύ μεγάλη σημασία και για μένα. Υπήρχε όμως και ένα δεύτερο στοιχείο που κάνει αυτήν την συναυλία θα έλεγα έως και ιστορική. Παρουσίασα το σπάνιο παιγμένο αριστούργημα του Μίκη Θεοδωράκη την «Κατάσταση πολιορκίας» σε μια δική μου επεξεργασία και ενορχήστρωση για 8 κρουστούς 2 πιάνα και πνευστά. Είναι ένα έργο που πιστεύω ότι είναι οριακό όχι μόνο του Μίκη αλλά και τις Ελληνικής μουσικής και το γεγονός ότι ξαναπαρουσιάστηκε μετά το 1977 που είχε παρουσιαστεί ολόκληρο, κάνει την συναυλία πολύ σημαντική.

- Αναφέρθηκα παραπάνω στην συνεργασία σας με τα Υπόγεια Ρεύματα. Εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι ήταν επιτυχημένη. Πείτε μας πώς προέκυψε η συνεργασία αυτή και αν είστε ο ίδιος ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα.

Ήτανε πρωτοβουλία των παιδιών. Καταρχάς τα Υπόγεια Ρεύματα είναι ένα σπουδαίο συγκρότημα, πια το μοναδικό συγκρότημα της δεκαετίας του '90 από την ροκ σκηνή, το οποίο επιβιώνει και σήμερα, γιατί υπήρχαν και άλλα καλά συγκρότημα της δεκαετίας του '90 τα οποία δεν άντεξαν στον χρόνο και αυτό κάτι σημαίνει για την ανθεκτικότητά τους. Αυτοί λοιπόν με πλησίασαν το 2009 και μου είπαν ότι θέλουν πάρα πολύ να τους επιτρέψω να ασχοληθούν με κάποια τραγούδια, κυρίως με πολιτικό περιεχόμενο. Τους είπα ότι θα είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή να το κάνουν. Τους βοήθησα στην επιλογή γιατί είχαν προσανατολιστεί προς τα πολιτικά τραγούδια σε ποίηση Χικμέτ και Μπίρμαν και τους έδειξα και πάρα πολλά άλλα που είχαν επίσης πολιτικό πρόσημο. Όταν μου φέρανε τα πρώτα δύο έτσι όπως τα είχαν δουλέψει ενθουσιάστηκα γιατί σεβάστηκαν την μουσική μου και το κείμενο, αλλά ταυτόχρονα έδωσαν και καινούργια στοιχεία. Όταν είδαν τον ενθουσιασμό μου οι τύποι αυτοί μου είπαν αν μπορούμε να παίξουμε και μαζί. Λέω δώσε θάρρος στο χωριάτη να σου ανέβει στο κρεβάτι (γέλια). Παρά ταύτα τους είπα αμέσως ναι και κάναμε μέχρι τώρα 50-60 εμφανίσεις . Μάλιστα η πρώτη σειρά των εμφανίσεων στην Αθήνα το 2010 στο Κύτταρο σε 14 παραστάσεις το μαγαζί ήταν sold out. Ήταν εξαιρετικές και πάντοτε αυτήν την συνεργασία την θυμάμαι με πολύ αγάπη και νομίζω πως με τα παιδιά θα υπάρξει και μέλλον.

- Παρακολουθείτε τις εξελίξεις που συμβαίνουν στην μουσική σκηνή και αν υπάρχει κάποιος από το νέο αίμα καλλιτεχνών που ξεχωρίζετε;

Καταρχάς παρακολούθησα πολύ καλά την επόμενη από μένα γενιά. Αυτή που ξεκίνησε με τους Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα, Μαχαιρίτσα, Πορτοκάλογλου, Μάλαμα, Τσακνή, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Θηβαίο, Πασχαλίδη ,αυτούς οι τους τραγουδοποιούς της γενιάς του '80 και του '90 όπως και τα ροκ συγκροτήματα αυτής της εποχής. Από το 2000 και μετά δεν μπορώ να πω πως είμαι απολύτως αρμόδιος άλλα ήδη έχω ξεχωρίσει κάποια πρόσωπα.

- Θέλετε να μας πείτε μερικά;

Βεβαίως. Καταρχάς ανεπιφύλακτα, όχι τόσο ως τραγουδοποιό όσο ως τραγουδιστική προσωπικότητα, τον Γιάννη Χαρούλη. Περιμένω και ως τραγουδοποιό να δω περισσότερα δείγματα. Θεωρώ σπουδαίο συνθέτη τον Θοδωρή Οικονόμου ο οποίος είναι και μεγάλος πιανίστας. Μάλιστα τώρα στην Οδύσσεια που κάνει ο Μπομπ Γουίλσον στο Εθνικό και θα την πάει σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι ο συνθέτης και ερμηνευτής της Οδύσσειας. Θεωρώ σε έναν ειδικό χώρο πολύ ταλαντούχο, περιμένω όμως να εξελιχθεί και σε άλλους χώρους, τον Κωστή Μαραβέγια. Με ενδιαφέρει η εξέλιξη της Monika.

- Παρακολουθείτε και τον ξένο στίχο δηλαδή;


Θα με ενδιέφερε να ακούσω την Monika και σε ελληνικό στοίχο, όχι γιατί έχω πρόβλημα με τον ξένο,
αλλά θέλω να δω τις δυνατότητες της δουλειάς της στην αλυσίδα του ελληνικού τραγουδιού, πάντως έτσι και αλλιώς είναι ταλαντούχα. Από εκεί και πέρα είναι πολύ ενδιαφέρουσα η Μποφίλιου. Σπουδαία τραγουδίστρια, όχι γιατί συνεργάζομαι μαζί της αλλά θα το δείτε και εσείς σήμερα, είναι η Ρίτα Αντωνοπούλου και μια καινούργια φωνή που θεωρήθηκε στο Ηρώδειο η αποκάλυψη της δεκαετίας, η Άννα Λινάρδου. Ήδη σας είπα 7-8 πρόσωπα δεν είναι λίγα!

- Έχετε σπουδάζει μαθηματικός .Τι σας έρχετε στο μυαλό όταν σας λένε για τα φοιτητικά χρόνια, και αν παρατηρείτε διαφορές μεταξύ των φοιτητών του τότε και του σήμερα;


Κοίταξε εμένα δεν μου αρέσουν οι γενικεύσεις, Ορέστη. Και στην δική μου γενιά λίγοι πηγαίναμε τα πράγματα μπροστά. Οπότε αν κάποιος μου πει "ωχ που πάει η σημερινή γενιά" εγώ είμαι αντίθετος γιατί σίγουρα υπάρχουν συνειδητοί φοιτητές σήμερα οι οποίοι τραβάνε τα πράγματα μπροστά. Εγώ πιστεύω στην νέα γενιά -όχι λαϊκίστικα- διότι κάθε γενιά είναι λίγο καλύτερη από την άλλη και μάλιστα σε αυτήν την γενιά έλαχαν οι δυσκολότερες συνθήκες όχι από την Μεταπολίτευση αλλά από το 1950 και μετά. Μπορεί να έχετε πολλά μέσα και εμείς να είχαμε λίγα αλλά ταυτόχρονα οι δυνατότητες να μπείτε στην παραγωγή είναι ελάχιστες. Αυτήν την στιγμή το 55% των νέων είναι άνεργο. Απλώς εκείνο που θα με ενδιέφερε από τους νέους ανθρώπους είναι να δω μια ακόμα μεγαλύτερη αντίδραση σε αυτήν την άθλια κατάσταση που μας βασανίζει όλους.

- Θέλω λίγο να σταθούμε εδώ. Υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον;

Η ελπίδα είστε εσείς και θα σας έδινα μια συμβουλή που εμένα μου την έδωσε ένας πολύ μεγάλος συγγραφέας που λέγεται Μπέρτολτ Μπρεχτ. Επειδή κάποτε είχα ρωτήσει κάποιον σαν και εσένα στην ηλικία σου "γιατί δεν σηκώνεσαι να πας στην διαδήλωση" μου απάντησε πως "τα βλέπω τα πράγματα και θα χαθούν". Τότε του είπα αυτό που είπε ο Μπρεχτ, ότι δηλαδή αν αγωνιστείς μπορεί και να χάσεις αν όμως δεν αγωνιστείς, Ορέστη, τότε έχεις ήδη χάσει!

- Έχετε διατελέσει υπουργός Πολιτισμού. Σε ποιο βαθμό μπορεί η τέχνη και ο πολιτισμός γενικότερα να αποτελέσει την ασπίδα του λαού ενάντια στην επίθεση που δέχεται, ιδιαίτερα όταν στον βωμό του εύκολου χρήματος γίνονται πολλές "εκπτώσεις" σε αυτό που ονομάζουμε πολιτισμό;


Καταρχάς, για να μην παρεξηγηθούμε, σε άλλη περίοδο ήμουν εγώ υπουργός. Τώρα σε αυτό που λες, οι "εκπτώσεις" στον πολιτισμό δεν είναι θέμα της κρίσης αλλά υπήρχαν πάντα. Η τέχνη και ο πολιτισμός μπορούνε να παίξουνε πολύ σημαντικό ρόλο. Πρώτα από όλα η τέχνη και ο πολιτισμός τι είναι; Είναι το χνάρι του ανθρώπου πάνω στην γη. Υπάρχει μια περιπέτεια του ανθρώπου χιλιάδες χρόνια. Από πού ακριβώς βλέπουμε τι έχει συμβεί; Από την τέχνη του και τον πολιτισμό του. Αυτός είναι ο ένας όρος ο μακροπρόθεσμος. Ο μακροπρόθεσμος ή μεσοπρόθεσμος είναι η εμψύχωση. Αν η σπουδαία τέχνη, η δουλειά που κάνω, η δουλεία που κάνει ένας ποιητής, ένας καλλιτέχνης, ένας θεατρικός συγγραφέας, ένας ηθοποιός, ένας σκηνοθέτης κινηματογράφου, ΤΩΡΑ δεν έρθει σε σχέση με σας πώς θα εμψυχωθείτε και πώς θα εμψυχωθούμε και εμείς; Η τέχνη, λοιπόν, είναι η καλύτερη άμυνα στην βαρβαρότητα, υπάρχουν πολλά παραδείγματα στο παρελθόν που το αποδεικνύουν. Πέρα όμως από τον ρόλο της τον μακροπρόθεσμο έχει έναν ρόλο εδώ και τώρα. Βεβαίως, μην παρεξηγηθώ, δεν αλλάζει τον κόσμο η τέχνη, όμως μπορεί να αλλάξει τους ανθρώπους και μόνο αν αλλάξουν οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.

- Πολλοί παρομοιάζουν την τωρινή κατάσταση με την χούντα των Συνταγματαρχών το '67. Τι έχετε να πείτε γι αυτό;

Εμένα δεν μου αρέσουν οι αναλογίες. Η χούντα είναι μια θλιβερή παρένθεση εφτά χρόνων που κατέπνιξε και στραγγάλισε τις ελευθερίες του ελληνικού λαού. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ένα πλάνο αναμφισβήτητα περιορισμού των ελευθεριών, αλλά κυρίως μιας βίαιης ανατροπής των όσων κερδήθηκαν τα προηγούμενα 40 χρόνια. Είναι επίσης μια μαύρη ιστορία με άλλα χαρακτηριστικά, όχι όμως τα χαρακτηριστικά της δικτατορίας. Σε κάθε περίπτωση η εποχή της δικτατορίας ήταν κάτι το οποίο ήταν εφιάλτης, αλλά μεγάλος εφιάλτης είναι και αυτό που ζει ο Ελληνικός λαός σήμερα.

- Κλείνοντας, χθες στην Καβάλα, σήμερα στην Ξάνθη τι ακολουθεί;

Ακολουθεί αύριο στην Θεσσαλονίκη (σ.σ. 20/10) και μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου άλλες 20 παραστάσεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδος.

Ρίτα Αντωνοπούλου

- Αν και σχετικά νέα στον καλλιτεχνικό χώρο εντούτοις έχετε προλάβει να συνεργαστείτε με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο κ. Μικρούτσικος ή ο κ. Πλέσσας. Πόσο σας αγχώνουν τέτοιου είδους συνεργασίες και πόσο σας έχει βοηθήσει να εξελιχθείτε σαν καλλιτέχνης;

Δεν με αγχώνει, γιατί είναι κάτι το οποίο επιζητούσα από τότε που ξεκίνησα. Μου αρέσει πολύ η συνεργασία με ανθρώπους που έχουν ένα κύρος και μια ιστορία. Συνεργαζόμενη και με τον Πλέσσα και με τον Κραουνάκη και με τον Θάνο Μικρούτσικο, ακόμη περισσότερο που κάναμε και τις τρεις δισκογραφικές δουλειές, για μένα ήταν τρία διαφορετικά σχολεία.

- Πόσο δύσκολο είναι στην εποχή μας να μπει κάποιος στη μουσική βιομηχανία; Εσείς αν δεν κάνω λάθος σπουδάσατε γραφιστική. Το σκεφτόσασταν από τότε ότι θα ασχοληθείτε επαγγελματικά με το τραγούδι ή προέκυψε τυχαία;

Προέκυψε τυχαία αλλά το ήθελα πάρα πολύ. Το να ασχοληθεί κανείς σήμερα με την μουσική βιομηχανία έτσι όπως το εννοούμε δεν ξέρω αν είναι εύκολο ή δύσκολο, εξαρτάται με τον χώρο που θα ασχοληθεί. Για παράδειγμα αν θέλει να κάνει RnB ή κάτι άλλο μπορεί να το κάνει φαντάζομαι, γιατί προς τα εκεί πάει όλο το πράγμα. Το να κάνει κάτι σαν και αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε εμείς δεν είναι εύκολο, γιατί δεν θα τον στηρίξει καμία εταιρεία. Πια δεν υπάρχουν εταιρείες όπως επίσης και δισκοπωλεία.

- Θεωρείτε πως το διαδίκτυο στον τομέα της μουσικής έχει φέρει θετική ή αρνητική εξέλιξη;

Θετική. Ναι ναι είμαι κάθετη σε αυτό. Τα δισκοπωλεία και οι δισκογραφικές έτσι και αλλιώς με τον τρόπο που λειτουργούσαν και με την υπερπαραγωγή των CDS, που κάθε τρεις μήνες άλλαζαν τα ράφια τους για να μπουν τα καινούργια και όσα υπήρχαν εκεί τα πηγαίνανε στις αποθήκες, με αποτέλεσμα όσοι πήγαιναν να αγοράσουν CD δεν το βρίσκανε. Ποιο είναι το καλό σε αυτό; Στο ίντερνετ θα ανέβει κάτι σήμερα και θα υπάρχει εκεί και μετά από 6 χρόνια που ο άλλος το ψάχνει να το βρει και θα σε ακούσει και κάποιος στην Κίνα. Δεν έχει καμία σχέση δηλαδή το ένα με το άλλο.

- Με ποιόν ξένο καλλιτέχνη θα ήθελες να συνεργαστείς επί σκηνής;

Ουυ. Κοίταξε να δεις, αυτό μάλλον είναι όνειρο θερινής νυκτός αλλά θα ήθελα πολύ να βρεθώ στην ίδια σκηνή με την Τόρι Έιμος (γέλια).

- Φοιτητικά χρόνια. Τι σας έρχεται στο μυαλό;

Βαμμένα νύχια στο ένα χέρι, μακριές φούστες και μακριά σκουλαρίκια, μπύρες στα παγκάκια. Αυτά... (γέλια)

- Έχετε στα άμεσα σχέδια μία καινούρια δισκογραφική δουλειά;

Ναι, έχουμε ξεκινήσει να γράφουμε κάποια πράγματα με τον Γιώργο Ανδρέου. Στίχοι, μουσική δική του. Τώρα πότε θα βγει ακριβώς δεν ξέρουμε αλλά είμαστε στην προετοιμασία.

Διαβάστε περισσότερα... »

Μουσική σκεψιθηρία

//από τον Μελίτο Γ.\\


Ακούγεται συχνά σε μουσικο-κουβέντες όπου συμμετέχει ο καθένας ανεξάρτητα από το ποια μουσική ακούει και όποιες γνώσεις έχει μία άποψη που πρέπει κανονικά να ταρακουνάει κάπως τον καθένα μας. Όλοι την έχουμε ακούσει και κάποιοι ίσως να την έχουν πει. Συναντάται σε διάφορες παραλλαγές αλλά το νόημα παραμένει το ίδιο: «Τίποτα καλό δεν βγαίνει σήμερα», «αυτά τα σαχλοτράγουδα, ξένα κι ελληνικά καταστρέφουν τον κόσμο», «οι νέοι σήμερα ακούνε σαχλαμάρες», «η μουσική βιομηχανία έχει ξεπουληθεί», ενώ κυκλοφορούν επίσης και πολλές πιο παραπονιάρικες παραλλαγές του τύπου: «δεν δίνονται πλέον ευκαιρίες σε νέα συγκροτήματα».

Χμμμ… Αν σκεφτεί κανείς ότι τα άτομα που συμμερίζονται αυτή την άποψη προτάσσουν κυρίως την μουσική που ακούνε οι ίδιοι όλο αυτό το παιχνίδι φαίνεται αστείο. Εφ’ όσον φίλε μου σου δίνεται η δυνατότητα μέσω του διαδικτύου να ακούσεις την αγαπημένη σου μουσική (θέμα που θα πρέπει να θίξουμε κάποια στιγμή) τότε ήδη έχεις διαψεύσει τον εαυτό σου. Ξέρεις ποιο είναι το καλό του youtube? Ότι δεν χρειάζεται να πληρώσεις για να δεις και να ακούσεις αυτό ακριβώς που θέλεις. Ξέρεις ποιος δεν παίρνει λεφτά από αυτό; Οι ξεπουλημένες δισκογραφικές που θέλουν να μας πείσουν ότι ο Justin Bieber είναι η επιτομή της σύγχρονης μουσικής. Προσπερνάω φυσικά το γεγονός ότι με την άποψη πως «δεν βγαίνει καλή μουσική πλέον» έχεις προσβάλλει όλα εκείνα τα νέα παιδιά που προσπαθούν να βγάλουν τα τραγουδάκια τους, να κλείσουν μια συναυλία όπου το κοινό είναι περισσότερο από τους μουσικούς, να ηχογραφήσουν και να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ και το πιο σημαντικό: να δώσουν στον κόσμο της μουσικής το δικό τους μήνυμα, ύφος, στυλ αν θέλεις και χαρακτήρα. Λες μια κουβέντα και τους ξεγράφεις και είναι μείον σου το ότι ξέρεις να χρησιμοποιείς τον υπολογιστή και είτε εσύ είτε ο μπαμπάς σου είτε ο μπαμπάς του γείτονά σου πληρώνει για να έχεις 24άρα σύνδεση σε περιοχή χαμηλής ευρυζωνικότητας… Ξέρεις λοιπόν αγαπητέ μου σνομπ, πώς προσπαθούν να προωθηθούν οι νέοι μουσικοί; Φυσικά χρησιμοποιώντας στο έπακρο την ίδια ακριβώς τεχνολογία που χρησιμοποίησες κι εσύ όταν έγραψες στο status σου πόσο χαμηλά έχει πέσει το μουσικό επίπεδο των συνανθρώπων σου. Χάρις σε αυτήν όμως μπορεί και υπάρχει πλέον πολλή και πολύ καλή μουσική παντού. Έχεις παρατηρήσει ποτέ εκείνα τα ενοχλητικά Like σε μια επαρχιώτικη μπάντα που δεν την ξέρει κυριολεκτικά ούτε η μάνα της ή σε εκείνον τον τύπο που γράφει ηλεκτρονικές παραγωγές σε λούπες και τις ανεβάζει μήπως και εντυπωσιαστούν οι ψηφιακές φίλες του; Σε συμβουλεύω λοιπόν τρίβοντας το όλο σοφία ξυρισμένο πηγούνι μου, όταν οι περισσότεροι φίλοι σου αρέσκονται να τους ακούνε, πρέπει να σου περνάει από το μυαλό ότι ίσως πρέπει να τους τσεκάρεις, έτσι να δεις τι παίζει.

Δεν είμαι θυμωμένος όμως μαζί σου… κατά βάθος αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που εννοείς όταν περιφρονείς την τροπή της σημερινής μουσικής, είναι ότι χρειάζεσαι απελπισμένα να ακούσεις κάτι καινούριο. Προσπάθησέ το λοιπόν! Αν είναι να παραιτείσαι από την αναζήτηση για κάτι το νέο και διαφορετικό σε οποιοδήποτε θέμα, είτε πρόκειται για το νέο σου χόμπυ, την ταινία που θα κατεβάσεις γι απόψε ή την επόμενη ερωτική σου περιπέτεια, τότε μπορείς πολύ εύκολα να παραιτηθείς από όλη εκείνη την ασχολία μου λέγεται ζωή και τα υπόλοιπα θα τα διαβάσουμε στις εφημερίδες και στο blog του Εναλλάξ φυσικά!

Επίσης επέτρεψε μου να σου υπενθυμίσω/διδάξω για την περίπτωση που δεν ζούσες στα 80s και δεν έχεις παρακολουθήσει ταινίες του Δαλιανίδη (όχι ότι θα υποστηρίξω και την καλτίλα δηλαδή) ότι τα ίδια ακριβώς λόγια που λες εσύ συνήθιζαν να γαβγίζουν από τηλεοράσεως οι ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι και παπάδες για την «κλασσική» πλέον μουσική που μπορεί να θαυμάζεις, δηλαδή ότι βγήκε από τον Elvis κι ύστερα. Σοβαρά, ψάξε παλιά άρθρα (έχουν και κωμικό χαρακτήρα συχνά) και θα συναντήσεις τις ίδιες ακριβώς ατάκες μόνο που τα λέει εκείνος ο τύπος που σε έκανε σαν πιτσιρίκι να ταγκάρεις το «Stick it to the Μan” στο παρατημένο φορτηγάκι απέναντι από το σπίτι σου. Ε λοιπόν φίλε μου, μην γίνεσαι εσύ τώρα ο Man… Και για να τελειώνει το ζήτημα της ξεπουλημένης και ποπ-μονο-λατρικής μουσικής βιομηχανίας που προανέφερα, τσέκαρε ποιες δισκογραφικές έχουν τα δικαιώματα για τα αγαπημένα σου συγκροτήματα… και μετά δες τους υπόλοιπους καλλιτέχνες που προμοτάρουν. Και δεν μιλάω για την «φακ δε σίστεμ ρέκορντς» στο υπόγειο στούντιο της Καλλίνικου 45 στην Σαλονίκη… μιλάω για την Virgin, την Warner και την Capitol που «παιδιά τους» σαν την Nicki Minaj διαφημίζει το Vevo δίπλα στο βίντεο κλιπ των Lamb of God και από την έκρηξη αδρεναλίνης με κάνει να θέλω να διπλώσω την οθόνη στα οχτώμιση!

Διαβάστε περισσότερα... »

Σκέψεις ενός γεφυραίου..

//από τον S.D.\\


Ας ξεκινήσουμε ορίζοντας δύο βασικές έννοιες οι οποίες θα μας χρειαστούν παρακάτω. Τι είναι “σύλλογος”. Σύλλογος είναι το νομικό πρόσωπο που λειτουργεί επιδιώκοντας την επίτευξη κοινών στόχων όπως αυτοί ορίζονται από το καταστατικό του. Ή τουλάχιστον έτσι υποστηρίζει το wikipedia. Τι είναι “πολιτισμός”. Αυτό είναι μια πολύ πιο σύνθετη έννοια, παρόλα αυτά θα συμφωνήσουμε από τώρα, πως ο πολιτισμός χωρίζεται σε δύο κομμάτια: την πολιτιστική δράση (υλικά και πνευματικά έργα,δραστηριότητες και έθιμα) και την πνευματική καλλιέργεια. Τώρα μπορώ πιο εύκολα να αναλύσω κάποιες σκέψεις μου χωρίς να παρερμηνευτούν τόσο εύκολα..


Κακά τα ψέματα, το άρθρο αυτό δεν έχει κανέναν ενημερωτικό χαρακτήρα, οπότε αν το ανοίξατε για να ενημερωθείτε για κάτι, μπορείτε να σταματήσετε εδώ και να γλυτώσετε χρόνο και φαιά ουσία. Ο λόγος για τον οποίο μου καρφώθηκε στο μυαλό να γράψω κάτι για τον Πολιτιστικό Σύλλογο Φοιτητών Ξάνθης (από δω και πέρα Π.Σ.Φ.Ξ.), είναι κυρίως γιατί με απασχολούν πράγματα τα οποία πιστεύω απασχολούν κι άλλους, αλλά κανείς δεν μπήκε στην διαδικασία να τα γράψει, ή να τα συζητήσει δημόσια, μιας και είναι κομματάκι ανέφικτο. Αφού λοιπόν μου δόθηκε το βήμα με αυτόν τον τρόπο αποφάσισα να το εκμεταλλευτώ. Με την καλή έννοια. Άλλωστε η διάδοση ιδεών είναι κάτι που επιδιώκει και η Ομάδα Περιοδικού αλλά και ο Σύλλογος αυτός καθ'αυτός.


Τι είναι λοιπόν αυτή η Γέφυρα? Τι πραγματικά κάνει? Τι σκοπό έχει? Τι είναι αυτοί οι περίεργοι που μπαινοβγαίνουν σε αυτό το κτίριο απέναντι από την λέσχη? Και γιατί μερικοί κλειδώνουν κιόλας αφού μπούνε? Εγώ πολλές φορές ήθελα να μπω να δω τι γίνεται, αλλά ήταν κλειδωμένα  Άσε που κατά διαστήματα ακούω και διάφορους να λένε πως ο σύλλογος βγάζει λεφτά ενώ παραπονιούνται ψευδώς πως δεν έχουν και άλλα τέτοια περίεργα. Μια φορά ένας φίλος μου άκουσε και δυο-τρεις να συζητάνε πως μπορούν να φέρουν νέα άτομα μέσα στις ομάδες λες και πρόκειται για κάποια μυστικιστική οργάνωση ή κάτι τέτοιο.. Τι τον θέλουν άραγε τον κόσμο? Τι κερδίζουν αυτοί οι “βαθιά χωμένοι” στον σύλλογο?


Τα παραπάνω είναι προφανείς και λογικές απορίες που έχω ακούσει γύρω μου πολλάκις. Είτε σε πηγαδάκια, είτε, από τους πιο θαρραλέους  πρόσωπο με πρόσωπο. Θα τα πάρω ένα ένα και θα εκφέρω μια καθαρά προσωπική άποψη επί όλων αυτών. Τονίζω το προσωπική, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις..


Τι είναι η Γέφυρα. Η Γέφυρα λοιπόν είναι ένας πολιτιστικός σύλλογος, σαν όλους τους άλλους με την διαφορά ότι λειτουργεί στα πλαίσια του Πολυτεχνείου. Μέλη του είναι φοιτητές που ζούνε στην Ξάνθη αλλά και απόφοιτοι που θέλουν να ξεκλέψουν λίγο χρόνο και να κάνουν κάτι διαφορετικό. Να ασχοληθούν με τον πολιτισμό. Ιδρύθηκε το 1994 από κάποιους οι οποίοι είχανε μια ερασιτεχνική φωτογραφική ομάδα και θέλανε απλά να κάνουν κάτι πιο επίσημο. Κακά τα ψέματα άλλο να έχεις μια φωτογραφική ομάδα με τους φίλους σου ή κάποιους συμφοιτητές σου και άλλο να λες ότι είσαι μέλος ενός πολιτιστικού συλλόγου. Έχει άλλο κύρος βρε αδερφέ.. Αυτή λοιπόν η ομάδα φοιτητών τότε αποφάσισε πως θέλει να οργανωθεί σε σύλλογο, με καταστατικό, μια στοιχειώδη οργάνωση κλπ. Δεν νομίζω πως φαντάζονταν ποτέ πως αυτό που κάνανε τότε, θα άντεχε μέχρι σήμερα και θα είχε τουλάχιστον οχτώ ομάδες δραστηριότητας ετησίως.


Τι πραγματικά κάνει. Πολλοί πιστεύουν ότι αυτό που κάνει ένας πολιτιστικός σύλλογος, και ειδικότερα στην Ξάνθη, είναι να κατεβάζει ένα τσούρμο καρναβαλιστών στην αντίστοιχη ετήσια εκδήλωση του Δήμου και να ψήνει σουβλάκια τον Σεπτέμβρη στις γιορτές παλιάς πόλης. Επειδή όμως μιλάμε και για φοιτητές, ο περισσότερος κόσμος έχει στο μυαλό του πως ο συγκεκριμένος σύλλογος έχει και έξτρα “υποχρεώσεις” όπως η διοργάνωση πάρτυ στα οποία ο κόσμος πίνει φθηνά και πολύ, καθώς επίσης και κάποιου live αν παίξει κανένα φράγκο παραπάνω. Εδώ έρχομαι εγώ να γκρεμίσω αυτές τις αντιλήψεις. Όχι, ένας πολιτιστικός σύλλογος δεν κάνει μόνο αυτά. Κάνει και
αυτά, με σκοπό την οικονομική ενίσχυση του Συλλόγου, έτσι ώστε να καταφέρει να εκπληρώσει τους στόχους του. Τα πάρτυ, τα lives, τα καρναβάλια και τα σουβλάκια είναι το μέσο. Όχι ο αυτοσκοπός.

Είναι το μέσο το οποίο θα φέρει κάποια χρήματα στα ταμεία, έτσι ώστε η ραδιοφωνική ομάδα να έχει λειτουργικά μικρόφωνα, η μουσική ομάδα να έχει καλώδια, ενισχυτές και δέρματα για τα ντραμς, η εικαστική να έχει χρώματα και διάφορα άλλα υλικά κλπ. Όταν έχεις να απασχολήσεις άτομα με διαφορετικά ενδιαφέροντα, δημιουργείς ομάδες δραστηριότητας. Αυτές οι ομάδες χρειάζονται εξοπλισμό για να δουλέψουν. Και ένας πολιτιστικός σύλλογος, από την στιγμή που έχει την δυνατότητα, πρέπει να προσφέρει αυτόν τον εξοπλισμό για να λειτουργήσουν οι ομάδες. Στον βαθμό που μπορεί πάντα. Εκεί γυρνάμε πάλι στα μέσα για να το πετύχει αυτό, και όλο αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος.. Απαντώ λοιπόν και στην επόμενη ερώτηση ταυτόχρονα, πως σκοπός του συλλόγου είναι να φιλοξενεί και να βοηθά, ενεργά με οποιονδήποτε τρόπο, άτομα τα οποία θέλουν να ξεφύγουν από την καθημερινότητα παράγοντας πολιτιστικό έργο.


Αυτοί οι περίεργοι που μπαίνουν μέσα στο κτίριο του συλλόγου είναι τα μέλη του. Πολλές φορές και φίλοι αυτών. Είναι άτομα τα οποία είτε έχουν μια εμπειρία πάνω σε κάτι και τους αρέσει να ασχολούνται με αυτό ερασιτεχνικά, είτε απλά θέλουν να μάθουν από κάποιον που ίσως έχει αποκτήσει μόνος του εμπειρία με τα χρόνια. Το ίδιο ισχύει για όλες τις ομάδες δραστηριότητας. Ραδιόφωνο, μουσική, φωτογραφική, θεατρική, κινηματογραφική, εικαστικής, δημιουργίας, περιοδικού, στρατηγικής και φαντασίας. Όλες απαρτίζονται από ερασιτέχνες, φοιτητές που έχουν απλά όρεξη και μεράκι για αυτό που κάνουν. Άτομα τα οποία δεν ντρέπονται να εκτεθούν και να εκθέσουν. Γιατί το κτίριο παραμένει κλειστό τον περισσότερο καιρό? Γιατί πολύ απλά τα μέλη του συλλόγου τα τελευταία 18 χρόνια, έχουν ιδρώσει, έχουν κάψει μαθήματα, εργαστήρια και γενικότερα πολύ προσωπικό χρόνο για να υπάρχει εκεί μέσα ο εξοπλισμός που υπάρχει. Ίσως δεν είναι τίποτα φαντασμαγορικό στα μάτια πολλών, αλλά αν σκεφτεί κανείς πως μαζεύτηκαν αυτά τα χρήματα τότε αυτόματα η αξία, κυρίως η συναισθηματική, ανεβαίνει κατακόρυφα. Γι αυτόν τον λόγο και τα αντικλείδια είναι μετρημένα και μοιρασμένα στους υπεύθυνους των ομάδων, οι οποίοι προσπαθούν όσο μπορούν να ελέγχουν ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει εκεί μέσα. Όχι, δεν είναι τίποτα κομπλεξικοί που κάνουν face control. Απλά πονάνε τον εξοπλισμό και τον κόπο των φοιτητών που πέρασαν από κει πριν από αυτούς. Αυτό βέβαια όντως κάνει, τους περισσότερους που νιώθουν κάπως έτσι, να λαμβάνουν τον τίτλο του “περίεργου”. Αλλά, προσωπικά, δεν τον θεωρώ καθόλου υποτιμητικό αυτόν τον τίτλο..


Τι κερδίζουν οι “βαθιά χωμένοι”? Όσο περίεργο κι αν ακούγεται συνήθως αυτοί είναι και αυτοί που βλέπουν τον σύλλογο σαν ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού τους και της ζωής τους. Αυτοί είναι και οι πιο πειραγμένοι απ όλους τους άλλους. Το μοναδικό πράγμα που κερδίζουν είναι φεύγοντας κάποτε από τον σύλλογο, να κοιτάξουν πίσω και να δουν πως , στην χειρότερη περίπτωση, ο σύλλογος έχει εκείνη τη στιγμή όσα άτομα είχε και όταν πρωτομπήκαν οι ίδιοι. Και αυτά τα άτομα που αφήνουν πίσω τους θα συνεχίσουν να παράγουν πολιτιστικό έργο. Τις περισσότερες φορές αυτοί οι “βαθιά χωμένοι” θα έχουν προσπαθήσει να κάνουν πράγματα για να αναδειχθούν μέσα στον σύλλογο. Σύσταση μιας καινούριας ομάδας, μια καινούρια ιδέα που θα πάει καλά, ένα μεγάλο event ή κάτι τέτοιο. Αυτό βέβαια θα τους στιγματίσει και με καλό και με κακό τρόπο. Το γιατί είναι ίσως θέμα για κάποιο άλλο άρθρο..


Μάλλον σας κούρασα, αν και για να διαβάζετε αυτές τις γραμμές πάει να πει πως κάτι σας τράβηξε και διαβάσατε όλα τα παραπάνω. Ίσως πάλι να μην είχατε να κάνετε και τίποτα καλύτερο, αλλά εγώ και πάλι κερδισμένος είμαι αφού σπαταλήσατε χρόνο για να διαβάσετε τις σκέψεις μου.


Till next time. :)

Διαβάστε περισσότερα... »

Συνέντευξη συγκροτήματος "Skary Face"

//από τους Σταύρο Μ. και Ορέστη Α.\\
\\φωτογραφίες από το facebook page//


Οι Skary Face ένα από τα δημοφιλέστερα μουσικά συγκροτήματα στην πόλη της Ξάνθης, και όχι μόνο,  κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο 'Skaring the Globe".

Η παρουσίαση του δίσκου θα γίνει την Παρασκευή 26/10 στο postmodern Bar Lola από την rockmadness.gr, μαζί με live της μπάντας και των Broken Strings και των Spirits.

Το περιοδικό "Εναλλάξ" δεν έχασε την ευκαιρία και συνομίλησε για διάφορα θέματα ,μουσικά και μη, με τον τραγουδιστή και κιθαρίστα (Ραφαήλ) και τον drummer (Γιάννη) των Skary Face.

-Ποια είναι η ιστορία του συγκροτήματος; Πότε και πώς έγινε η αρχή;

Ρ. Ξεκινήσαμε σαν ιδέα τον Δεκέμβριο του 2009. Ήταν μια ιδέα δικιά μου και του Γιώργου Βαρελά, του μεγάλου πληκτρά μας. Μετά, η ιδέα τον Ιανουάριο '10, ένα μήνα μετά, έγινε πρόβα και η πρόβα έγινε το πρώτο μας live στον Διογένη.
Γ. Μέσα στις τρεις μήνες, δηλαδή, ήμασταν εμείς οι δύο, ο Άρτζι και ο Βαρελάς και κάνουμε την πρώτη πρόβα και το πρώτο live.

-Τα αρχικά μέλη της μπάντας παραμένουν μέχρι τώρα;

Γ. Ναι, εμείς οι δύο, ο Άρτζι, ο μπασίστας, και ο Βαρελάς.

To πρώτο album των Scary Face "Scaring the Globe"

Ρ. Ντρέπεσαι να μιλήσουμε για τις ανακατατάξεις έτσι; (γέλια) Λοιπόν στο πρώτο σοβαρό live που έγινε ο Γιάννης ήταν εκτός μπάντας, τελούσε τότε χρέη μάνατζερ, απλά μπήκε τζάμπα στο live που είχαμε κάνει σαν support στους 63high και μετά ξαναμπήκε γιατί περάσαμε στις audition του Schoolwave.

-Σε τι ηλικία ήσασταν;

Ρ. Εγώ ήμουν Γ' Λυκείου και ο Γιάννης πρωτοετής. Οι άλλοι ήταν Β' και Α' Λυκείου.

-Ποιες είναι οι εμπειρίες σας από το Schoolwave, πώς πήγε το live; Γενικά πώς σας φάνηκε η διοργάνωση του festival;

Γ. Φαίνεται στο βίντεο νομίζω. Κοίτα, Schoolwave... Διοργανωσάρα... Εντάξει, το να παίζεις μπροστά σε 5 και 7 χιλιάδες κόσμο όταν είσαι τρίτη λυκείου είναι πολύ. Και σε βοηθάει και μετά... Πολλά lives μετά το Schoolwave.


-Πόσο εύκολο είναι μια μπάντα σαν κι εσάς να αναδειχθεί στην επαρχία;

Γ. Γενικά εγώ είμαι της άποψης ότι τα συγκροτήματα της επαρχίας μπορούν πιο εύκολα να βγουν παραέξω, λόγω μικρότερου ανταγωνισμού. Άμα κάνεις καλή δουλειά είναι πιο εύκολο να πας στη Θεσσαλονίκη ή στην Αθήνα και να πεις είμαι ένα συγκρότημα από Ξάνθη κι έχω παίξει 'εδώ, εκεί, παραπέρα' και θέλω να κάνω live. Από τη Θεσσαλονίκη που ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος κι όλοι παίζουν rock. Κι έχει βοηθήσει και το είδος που παίζουμε.

-Σε ποιο είδος εντάσσεται η μουσική που παίζετε;

Ρ. Είναι ska, είναι reggae, είναι punk, είναι third wave. Μερικές φορές έχουμε παίξει και σαν διασκευή το 'With or without you" των U2 σε live μας, οπότε έχουμε και ψιλό-pop rock πρόγραμμα. Και γενικότερα στα live μας παίζουμε σχεδόν μόνο δικά μας κομμάτια.
Γ. Ναι, ελάχιστες διασκευές.

-Ξεκινήσατε με διασκευές φαντάζομαι.

Γ. Σαφώς. Δε μπορείς να ξεκινήσεις με δικιά σου κομμάτια.
Ρ. Ξεκινήσαμε με το Κοκοράκι, με το 'Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα', το 'Trendy λίστα'.

-Ποιες οι επιρροές σας από συγκροτήματα;

Γ. Locomondo, γιατί όποιος παίζει ska στην Ελλάδα και λέει πως δεν τον έχουν επηρεάσει οι Locomondo λέει ψέμματα. (γέλια και διαφωνίες μεταξύ των μελών)
Ρ. Εγώ που γράφω τα κομμάτια πρέπει να πω τι επιρροές έχουμε (γέλια). Reel Big Fish, Madness, Bad Manners. Έχουμε κι από Locomondo, άντε εντάξει (πάλι γέλια).

-Έχετε συνεργαστεί με πολλές μπάντες σαν support φαντάζομαι.

Ρ. Ναι, έχουμε ανοίξει δύο φορές τους 63high, πέντε τους Locomondo.
Γ. Τους Koza Mostra.
Ρ. Σε φεστιβάλ έχουμε παίξει με πολλές μπάντες. Έχουμε παίξει ας πούμε στο Legalize, Schoolwave, Rock the City στο Κιλκίς. Εκεί έρχεσαι σε επαφή με πολλές μπάντες.

-Σκέφτεστε κάποιο συγκρότημα που θα θέλατε να συνεργαστείτε;

Γ. Ε Reel Big Fish.

- Ο Ραφαήλ γράφει στίχους απ' όσο ξέρω. Μουσική;

Γ. Ο Ραφαήλ πάλι.

-Πόσο δύσκολο είναι να ασχοληθείς με το να γράφεις μουσική και στίχους; Από που εμπνέεσαι;

Ρ. Κοίταξε, ας πούμε το 'Μπανάνα Μαριχουάνα, που έχει γίνει ψιλοεπιτυχία αλλά δεν το λατρεύω εγώ, το είχα γράψει μια φορά όταν γυρνούσα από το σχολείο που είχα κάνει κοπάνα και πήγα σπίτι μου γιατί δεν είχα να βγω για καφέ, έπιασα την κιθάρα και βγήκε.
Γ. Πολύ δύσκολα απ' ότι καταλαβαίνετε. Είναι σαν τον Φοίβο ρε παιδί μου μπορεί σε μια πρόβα να φέρει τέσσερα κομμάτια (γέλια).
Ρ. Ναι, πχ. προχθές έγραψα ένα καινούριο κομμάτι, την προηγούμενη εβδομάδα έγραψα κι άλλα δύο.
Γ. Γράφει κομμάτια δηλαδή. Απλά το 'χει.
Ρ. Και δε γράφω μόνο για Skary Face.

-Υπάρχει κάποια θεματολογία στα κομμάτια;

Ρ. Κοίταξε, από το 2011 τα κομμάτια που γράφω είναι κυρίως ερωτικά, αν και δε με αντιπροσωπεύει πολύ ο όρος. Γενικότερα είναι ότι κάτσει την στιγμή όμως. Ας πούμε όταν είμαι σε σχέση γράφω πολιτικο-κοινωνικά, ενώ όταν δεν είμαι ερωτικά (γέλια).

-Ποιο είναι το αγαπημένο μέλος της μπάντας;

Γ. Ο Βαρελάς!
Ρ. Κοίτα, έχουμε γράψει τρία τραγούδια για τον Γιάννη. Ένα "Το καραβάκι του Γιαννάκη", δύο "Γιάννης Τραβέλης" και τρία "Johnny Black". Αλλά το αγαπημένο μέλος της μπάντας, που τον έχουμε πολύ χαϊδεμένο είναι ο Βαρελάς.
Γ. Ο Βαρελάς είναι το παιδάκι, ένας μπέμπης. Και έχουμε και τη μασκότ τον Άρτζι.

-Σχετικά με τα μέλη του συγκροτήματος. Είστε απλά μια μπάντα ή μια παρέα;

Γ. Σ' αυτό θα απαντήσω εγώ. Δεν είναι παρέα μια μπάντα. Η μπάντα είναι μπάντα και η παρέα είναι παρέα. Αλλά προφανώς θα έχεις κάποιες φιλικές σχέσεις με τα μέλη.
Ρ. Βασικά εγώ συγκατοικώ με τον μπασίστα, δεν είναι το ίδιο με μένα. Εγώ πιστεύω ότι η μπάντα πρέπει να είναι παρέα για να βγαίνει κάτι σωστό.

-Το πρώτο σας album "Skaring the Globe που κυκλοφορεί την Παρασκευή δεν είναι από δισκογραφική απ' όσο ξέρω. Τα χρήματα πώς προήλθαν και πώς θα τα βγάλετε;

Γ. Προήλθαν από την τσέπη μας και τα live και θα βγουν από τα live πάλι και την πώληση των cd.

-Είναι δύσκολο για ένα συγκρότημα να βγάλει μόνο του album;

Γ. Δεν πιστεύω πως είναι δύσκολο να βγει ένα cd. Αλλά είναι αρκετά δύσκολο να βγει ένα αξιοπρεπές cd σαν αυτό ας πούμε (γέλια).
Ρ. Όχι όχι, πιστεύω είναι δύσκολο. Δώσαμε αρκετά λεφτά για να βγει.
Γ. Ναι από άποψη οικονομική είναι δύσκολο, αλλά αν θέλεις να γράψεις θα γράψεις.
Ρ. Και σαν θέμα ηχογράφησης είναι δύσκολο.
Γ. Αν έχεις τα λεφτά να το κάνεις θα το κάνεις.

-Η ηχογράφηση έγινε στην Ξάνθη;

Ρ. Η ηχογράφηση έγινε σε δύο studio. Έγινε αρχικά στο Mad Productions και το υπόλοιπο στον Kosmas Epsilon, που έκανε και μίξη και mastering και τη μήτρα για το cd.  Έκανε πολύ καλή δουλειά. Πιστεύω άλλες μπάντες στην Ελλάδα μόνο αν δώσουν αρκετά λεφτά θα έχουν τέτοια δουλειά.

-Πώς βλέπετε τον κόσμο στα live; Υπάρχει παλμός; Υπάρχει διάθεση να έρχονται γενικά;

Γ. Εγώ νομίζω πως υπάρχει παλμός και διάθεση. Και βάζω το νομίζω γιατί κάθομαι πίσω. Όταν πας να παίξεις με μια μεγάλη μπάντα λογικό είναι να μην υπάρχει τόσο παλμός, αλλά γενικά υπάρχει.
Ρ. Έχει κάτσει live δηλαδή να παίζουμε μπροστά σε 900 άτομα, με τους Locomondo, και οι περισσότεροι να γουστάρουν και έχει κάτσει live να πηγαίνουμε σαν headliners σε festival στην Χαλάστρα με εφτά άτομα, από τους οποίους οι δύο κάθονταν πλάτη στο stage.

-Έχουν υπάρξει ανακατατάξεις στα μέλη του συγκροτήματος σ' αυτά τα τρία χρόνια;

Γ. Στην αρχή είχαμε δύο κιθάρες, τρεις φωνές, με τον πληκτρά, και έναν τρομπονίστα, ο οποίος μάλωσε με τον πληκτρά και δεν έπαιξε στο δεύτερο live με τους Locomondo στη Θεσσαλονίκη.
Ο Δούκουγλου, ο άλλος κιθαρίστας, και η δεύτερη φωνή έφυγαν, ενώ οι υπόλοιποι μείναμε οι ίδιοι.
Ρ. Επίσης είχαμε και συμμετοχές με άλλους καλλιτέχνες. Με τον Πασχάλη Καρβουνάρη, τον τρομπετίτσα από τους Baildsa, τον Ζακ Στεφάνου στο Βόλο.

-Ποια η γνώμη σας για την επίδραση του διαδικτύου στη μουσική;

Ρ. Βασικά το διαδίκτυο έχει μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Από εκεί σπαμάρουμε πάρα πολύ για τη μπάντα κι έχει γίνει καλή δουλειά μέσω διαδικτύου. Είναι μεγάλο εργαλείο.

-Όσα λένε για το παράνομο download;

Ρ. Σε δέκα χρόνια που θα είμαστε πνιγμένοι στα φράγκα θα σου πω (γέλια).
Γ. Κοίτα, για να μάθεις μια μπάντα πρέπει να την ακούσεις. Αν κατεβάσεις ένα δίσκο θα τον ακούσεις και θα πας να τους ακούσεις και live. Φυσικά δεν ήμαστε κατά του download. Ο δίσκος μας θα ανέβει και youtube και σε αρχείο για download.

-Οι δισκογραφικές εταιρείες πιστεύετε βοηθάνε τα συγκροτήματα;

Γ. Ε αυτή τη στιγμή όχι ιδιαίτερα. Δε ρίχνουν λεφτά σε νέα συγκροτήματα.

-Δηλαδή η λύση για να βγάλεις κάτι είναι να το κάνεις μόνος σου.

Γ. Ε αν θες να το κάνεις όπως θέλεις, ναι. Αλλιώς θα σου βάλουν περιορισμούς.

-Παίρνοντας αφορμή από το τραγούδι "Μπανάνα Μαριχουάνα", ποια είναι η άποψή σας για τα ναρκωτικά;

Γ. Γενικά εγώ είμαι υπέρ. Είμαστε υπέρ των ελευθεριών γενικά. Όχι φιλελεύθεροι, αλλά υπέρ των ελευθεριών. Απαγορεύονται οι απαγορεύσεις, ας πούμε.

-Ποια είναι τα σχέδιά σας σαν μπάντα για το μέλλον; Σχέδιο για δεύτερο δίσκο;

Ρ. Έχουμε σχέδιο και για δεύτερο και για τρίτη δίσκο. Έχουμε πολλά κομμάτια.
Γ. Κομμάτια υπάρχουν. Λεφτά δεν υπάρχουν.

-Χρόνος και διάθεση υπάρχει;

Γ. Χρόνος υπάρχει γενικά.
Ρ. Ναι, αλλά έχουμε σπάσει κάπως γιατί οι περισσότεροι έχουν φύγει φοιτητές, άλλοι είναι ακόμη μαθητές.

-Η πόλη και το κοινό της Ξάνθης σας έχουν βοηθήσει να αναδειχθείτε σαν συγκρότημα;

Γ. Όχι! Μόνο o rockmadness μας έχει βοηθήσει στην Ξάνθη. Ούτε ο Δήμος ούτε τίποτα. Για να σου δώσω να καταλάβεις, με έπαιρναν πέρσι τηλέφωνο από το Δήμο και με έψαχνε για να παίξουμε και φέτος ούτε καν. Προτιμούν δηλαδή να φέρουν ένα όνομα, που θα του δώσουν 5-6 χιλιάρικα για να παίξει, όπως φέτος τη Βιτάλη, από το να βάλουν ξανθιώτικες μπάντες. Και δεν εννοώ μόνο εμάς. Υπάρχουν πολλές καλές μπάντες να παίξουν και να τους βγει πιο φθηνά.

-Ποιες τοπικές μπάντες ξεχωρίζετε;

Γ. Οι μπάντες που είναι support την Παρασκευή, οι Spirits κι οι Broken Strings. Οι οι "Δυο λαλούν κι οι δυο την παίζουν", οι Radial Groove. Γενικά ο δήμος και η κοινωνία δε βοηθάνε. Κι η Ξάνθη δε βοηθάει γιατί δεν έχει μαγαζιά που μπορείς να κάνεις εύκολα live.

-Στο να κλείσετε live υπάρχουν δυσκολίες σε θέματα αμοιβής;

Γ. Ε ναι εντάξει. Δε μπορείς να πας σε μια πόλη να πεις είμαι αυτός, θέλω τόσα και θέλουμε να παίξουμε. Όταν δεν σε ξέρει ο άλλος είναι δύσκολο. Είναι πολύ πιο εύκολο να παίξεις σε ένα festival από το να κλείσεις σε ένα μαγαζί. Γιατί αν παίξεις μόνο σου συνεπάγεται ότι θα έχεις κι ένα δίωρο πρόγραμμα.

-Έχετε ξεχωρίσει το κοινό από κάποια πόλη;

Γ. & Ρ. Κιλκίς!!!
Γ. Και Ξάνθη. Πραγματικά το καλύτερο κοινό στο Κιλκίς.
Ρ. Έχει γραφτεί και τραγούδι για το Κιλκίς.
Γ. Και για την Αθήνα.

-H συνεργασία με τον Άγγελο Μουρβάτη πώς προέκυψε;

Ρ. Στην ουσία αυτός με έμαθε μουσική στο εργαστήριό του. Και αφού μου εξήγησε πως το κομμάτι "Κλειδί του παραδείσου" δεν έχει τίποτα εθνικιστικό, τότε συμφώνησα.

-Η άποψή σας για τον εθνικισμό;

Γ. Πολύ κακό πράγμα. Δε γίνεται να μισείς έναν άνθρωπο. Όσοι τους υποστηρίζουν δεν έχουν καταλάβει ακριβώς τι πιστεύουν.

-Στα κομμάτια υπάρχει πολιτικός χαρακτήρας;

Γ. Ναι σε λίγα υπάρχουν.

-Κλείνοντας, εκτός από το live την Παρασκευή ετοιμάζεται κάποια άλλη εμφάνιση;

Ρ. Έχουμε την άλλη εβδομάδα, την Πέμπτη στη Δράμα, στον Μύλο και το Σάββατο στην Καβάλα στο Jazz Rock.

Διαβάστε περισσότερα... »

Ήρθε και …ο DNA υπολογιστής!

//από την Αλίκη\\


Αν και τα πράγματα ακόμα βρίσκονται σε νηπιακό στάδιο είναι γεγονός πως ένας DNA
υπολογιστής κατάφερε να λύσει ένα μαθηματικό πρόβλημα το οποίο θα παρέμενε μάλλον άλυτο
αξιοποιώντας μόνο τα ‘’απλά’’μαθηματικά.

Όλα λοιπόν ξεκίνησαν από τον καθηγητή πληροφορικής Leonard Adleman, ο οποίος πρότεινε μια
έλικα DNA να είναι αυτή που θα αντιπροσωπεύει ένα πρόβλημα μαθηματικών και στη συνέχεια
να δημιουργεί τρισεκατομμύρια άλλων κομματιών DNA τα οποία θα είναι οι πιθανές λύσεις του
προβλήματος. Όσο παράξενο και αν ακούγεται αρχικά, η ανακάλυψη αυτή αποτελεί ένα σημαντικό
και αν μη τι άλλο καινοτόμο βήμα στο χώρο της επιστήμης και συνάμα της πληροφορικής. Το
πείραμα δηλαδή είναι σε θέση να λύσει ιδιαίτερα σύνθετα προβλήματα τα οποία μπορεί να
έχουν πάνω από ένα εκατομμύριο πιθανές λύσεις. Αυτό συμβαίνει γιατί ο υπολογιστής έχει την
ικανότητα να αξιοποιεί τον τρόπο με τον οποίο συνδέονται τα τμήματα του DNA μεταξύ τους και έτσι
απορρίπτει όποιο σκέλος δεν είναι χρήσιμο μέχρι να καταλήξουμε στην επιθυμητή λύση.

Επιπρόσθετα, ένα πλεονέκτημα του συγκεκριμένου υπολογιστή σε σχέση με τους ψηφιακούς
ηλεκτρονικούς υπολογιστές είναι ότι ένας υπολογιστής DNA λειτουργεί παράλληλα, πράγμα
που σημαίνει πως ο χρόνος επίλυσης ενός προβλήματος αυξάνεται γραμμικά (2..4..6..8 ) σε
αντίθεση με τους υπολογιστές που λειτουργούν σειριακά και ο χρόνος λειτουργίας τους αυξάνεται
εκθετικά(2..4..8..16).Αδιαμφισβήτητα, οι εφαρμογές των DNA υπολογιστών μπορούν να επεκταθούν
σε πολλούς τομείς και να έχουν ιδιαιτέρως σημαντικά οφέλη. Για παράδειγμα άνετα θα μπορούσαμε
να χρησιμοποιήσουμε τους υπολογιστές αυτούς για τον έλεγχο βιολογικών και χημικών συστημάτων
όπως χρησιμοποιούνται ανάλογα συστήματα για τον έλεγχο μηχανικών και ηλεκτρικών συστημάτων.

Ο Adleman για παράδειγμα πρότεινε ότι τα συστήματα αυτά μπορούν να εφαρμοστούν σε
ζωντανούς οργανισμούς ,δηλαδή σε ζωντανά κύτταρα με σκοπό να τρέξουν προγράμματα που
θα ενεργοποιήσουν και θα έχουν ταυτόχρονη αλληλεπίδραση με βιοχημικές διαδικασίες που
λαμβάνουν χώρα στον οργανισμό. Πιο συγκεκριμένα, ενώ ένας κλασικός υπολογιστής πυριτίου
λειτουργεί βασιζόμενος στις λογικές πύλες, δηλαδή σε ψηφιακές διατάξεις που δέχονται ως
τιμές εισόδου δεδομένα και δίνουν μία έξοδο, στους μοριακούς υπολογιστές την θέση του
πυριτίου παίρνουν τα βιολογικά μακρομόρια. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι υπολογιστές DNA κάνουν
την επεξεργασία των δεδομένων καθώς επίσης και την επίλυση προβλημάτων μέσω βιοχημικών
αντιδράσεων. Μία τέτοια λειτουργία ανοίγει τον δρόμο για την δημιουργία βιο-αισθητήρων ,οι
οποίοι θα μπορούν να αντιμετωπίζουν διάφορες ασθένειες.

Σίγουρα ένας υπολογιστής DNA έχει πολύ δρόμο για να ξεπεράσει έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή
με τις τεράστιες δυνατότητες που έχουν ενσωματωθεί σε αυτούς ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες
και σαφώς το κατασκευαστικό στάδιο που βρίσκονται οι υπολογιστές αυτοί τους αφήνει χώρο για
λάθη. Όμως οι ερευνητές διευκρινίζουν ότι ο βασικός στόχος τους δεν είναι να ανταγωνιστούν τους
ηλεκτρονικούς υπολογιστές με βάση το πυρίτιο, όσον αφορά την ταχύτητα επεξεργασίας, αλλά
να εμπλουτίσουν την βιοχημεία, έτσι ώστε οι συμπεριφορές των μακρομορίων να μπορούν να
προγραμματιστούν και τα βιοχημικά συστήματα να αναλαμβάνουν δράση στο χημικό επίπεδο.

Προφανώς ,λοιπόν, ο ερχομός αυτών των υπολογιστών στο φως αποτελεί μία πραγματική
επανάσταση στην τεχνολογία που συνεργάζεται με το DNA.Τον προηγούμενο αιώνα καταφέραμε
να ελέγχουμε τα ηλεκτρόνια. Αυτόν τον αιώνα ήρθε μάλλον η σειρά της βιολογίας και για ακόμα
καλύτερα αποτελέσματα ο συνδυασμός της με τον τομέα της πληροφορικής. Θα μπορούσαμε
να πούμε ότι τα βιολογικά αυτά μόρια είναι θαυμαστές μηχανές ..είναι μια απίστευτη ίσως
εργαλειοθήκη που μας έχει απλά χαριστεί …ας αρχίσουμε να την εξερευνούμε…!

Διαβάστε περισσότερα... »

Looper (Αντιμέτωποι με το χρόνο) | Κριτική Ταινίας

//από τον Γιώργο Τ.\\


Περιπέτεια Επιστημονικής Φαντασίας, 118 min
Με τους: Joseph Gordon-Levitt, Bruce Willis, Emily Blunt
Σκηνοθεσία: Rian Johnson

Στο μέλλον, τα ταξίδια στο χρόνο θα ανακαλυφθούν  θα είναι όμως παράνομα. Όταν μια εγκληματική οργάνωση θέλει να ξεφορτωθεί κάποιον, τον στέλνει 30 χρόνια πίσω, όπου ένας Looper --πληρωμένος δολοφόνος, όπως ο Joe (Joseph Gordon-Levitt) περιμένει στο παρελθόν για να εκτελέσει τον φόνο χωρίς να αφήσει ίχνη στο μέλλον. O Joe πληρώνεται καλά, και έχει μια ωραία ζωή  Όταν όμως ανακαλύπτει ότι ο επόμενος στόχος είναι ο εαυτός του, δε μπορεί να πατήσει τη σκανδάλη...

Εντυπώσεις
Μια ενδιαφέρουσα μίξη επιστημονικής φαντασίας και μαφιόζικης ταινίας, με ελάχιστες  δόσεις μαύρου χιούμορ εκεί που πρέπει, πρόκειται πιθανότατα για την καλύτερη ταινία του Johnson μέχρι σήμερα. Πολύ δημιουργική, και ξεφεύγει από τα κλισέ άλλων ταινιών που έχουν ως κεντρικό θέμα τα ταξίδια στο χρόνο (Terminator, Back to the Future, κλπ). Οι καλύτερες ταινίες του είδους είναι αυτές που βασίζονται στο συναίσθημα και όχι στη λογική, και εκεί ακριβώς επενδύει το Looper. To βάθος της ταινίας χτυπά τα 100 μέτρα όταν συνομιλούν για πρώτη φορά ο Joe με τον μελλοντικό του εαυτό, όπου ο διάλογος Levitt-Willis ήταν πανέξυπνος. Γενικά, οι στιγμές στις οποίες η αφήγηση κόβει λίγο ταχύτητα για να ανεβάσει στροφές αργότερα, στην κλιμάκωση, ήταν ευπρόσδεκτες λόγω της έντασης που κατάφεραν να χτίσουν. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών ήταν και αυτές αξιοπρεπείς, με αγαπημένη μου αυτή της Emily Blunt. Έχει και τα ψεγάδια του, βέβαια, καθώς κάποια πράγματα που συμβαίνουν στην υπόθεση δε δικαιολογούνται πλήρως.Πάντως όσοι απόλαυσαν τις άριστες περιπέτειες επιστημονικής φαντασίας των τελευταίων ετών (Inception, Source Code) και θέλουν κάτι ανάλογο, το Looper το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Βαθμολογία: 8/10

Διαβάστε περισσότερα... »

Το "Εναλλάξ" επιστρέφει...

Μετά από ένα αρκετά μεγάλο διάστημα το φοιτητικό περιοδικό "Εναλλάξ" επιστρέφει με ενδιαφέροντα άρθρα, συνεντεύξεις, κριτικές και πολλά άλλα.

Όποιος θέλει να πάρει μέρος στην Ομάδα Περιοδικού του Π.Σ. Φοιτητών Ξάνθης "Η Γέφυρα" το μόνο που έχει να κάνει είναι να έρχεται στις συναντήσεις της ομάδας που γίνονται κάθε Παρασκευή στις 14.30!

Διαβάστε περισσότερα... »