Ας ξεκινήσουμε ορίζοντας δύο βασικές έννοιες οι οποίες θα μας χρειαστούν παρακάτω. Τι είναι “σύλλογος”. Σύλλογος είναι το νομικό πρόσωπο που λειτουργεί επιδιώκοντας την επίτευξη κοινών στόχων όπως αυτοί ορίζονται από το καταστατικό του. Ή τουλάχιστον έτσι υποστηρίζει το wikipedia. Τι είναι “πολιτισμός”. Αυτό είναι μια πολύ πιο σύνθετη έννοια, παρόλα αυτά θα συμφωνήσουμε από τώρα, πως ο πολιτισμός χωρίζεται σε δύο κομμάτια: την πολιτιστική δράση (υλικά και πνευματικά έργα,δραστηριότητες και έθιμα) και την πνευματική καλλιέργεια. Τώρα μπορώ πιο εύκολα να αναλύσω κάποιες σκέψεις μου χωρίς να παρερμηνευτούν τόσο εύκολα..
Κακά τα ψέματα, το άρθρο αυτό δεν έχει κανέναν ενημερωτικό χαρακτήρα, οπότε αν το ανοίξατε για να ενημερωθείτε για κάτι, μπορείτε να σταματήσετε εδώ και να γλυτώσετε χρόνο και φαιά ουσία. Ο λόγος για τον οποίο μου καρφώθηκε στο μυαλό να γράψω κάτι για τον Πολιτιστικό Σύλλογο Φοιτητών Ξάνθης (από δω και πέρα Π.Σ.Φ.Ξ.), είναι κυρίως γιατί με απασχολούν πράγματα τα οποία πιστεύω απασχολούν κι άλλους, αλλά κανείς δεν μπήκε στην διαδικασία να τα γράψει, ή να τα συζητήσει δημόσια, μιας και είναι κομματάκι ανέφικτο. Αφού λοιπόν μου δόθηκε το βήμα με αυτόν τον τρόπο αποφάσισα να το εκμεταλλευτώ. Με την καλή έννοια. Άλλωστε η διάδοση ιδεών είναι κάτι που επιδιώκει και η Ομάδα Περιοδικού αλλά και ο Σύλλογος αυτός καθ'αυτός.Τι είναι λοιπόν αυτή η Γέφυρα? Τι πραγματικά κάνει? Τι σκοπό έχει? Τι είναι αυτοί οι περίεργοι που μπαινοβγαίνουν σε αυτό το κτίριο απέναντι από την λέσχη? Και γιατί μερικοί κλειδώνουν κιόλας αφού μπούνε? Εγώ πολλές φορές ήθελα να μπω να δω τι γίνεται, αλλά ήταν κλειδωμένα Άσε που κατά διαστήματα ακούω και διάφορους να λένε πως ο σύλλογος βγάζει λεφτά ενώ παραπονιούνται ψευδώς πως δεν έχουν και άλλα τέτοια περίεργα. Μια φορά ένας φίλος μου άκουσε και δυο-τρεις να συζητάνε πως μπορούν να φέρουν νέα άτομα μέσα στις ομάδες λες και πρόκειται για κάποια μυστικιστική οργάνωση ή κάτι τέτοιο.. Τι τον θέλουν άραγε τον κόσμο? Τι κερδίζουν αυτοί οι “βαθιά χωμένοι” στον σύλλογο?
Τα παραπάνω είναι προφανείς και λογικές απορίες που έχω ακούσει γύρω μου πολλάκις. Είτε σε πηγαδάκια, είτε, από τους πιο θαρραλέους πρόσωπο με πρόσωπο. Θα τα πάρω ένα ένα και θα εκφέρω μια καθαρά προσωπική άποψη επί όλων αυτών. Τονίζω το προσωπική, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις..
Τι είναι η Γέφυρα. Η Γέφυρα λοιπόν είναι ένας πολιτιστικός σύλλογος, σαν όλους τους άλλους με την διαφορά ότι λειτουργεί στα πλαίσια του Πολυτεχνείου. Μέλη του είναι φοιτητές που ζούνε στην Ξάνθη αλλά και απόφοιτοι που θέλουν να ξεκλέψουν λίγο χρόνο και να κάνουν κάτι διαφορετικό. Να ασχοληθούν με τον πολιτισμό. Ιδρύθηκε το 1994 από κάποιους οι οποίοι είχανε μια ερασιτεχνική φωτογραφική ομάδα και θέλανε απλά να κάνουν κάτι πιο επίσημο. Κακά τα ψέματα άλλο να έχεις μια φωτογραφική ομάδα με τους φίλους σου ή κάποιους συμφοιτητές σου και άλλο να λες ότι είσαι μέλος ενός πολιτιστικού συλλόγου. Έχει άλλο κύρος βρε αδερφέ.. Αυτή λοιπόν η ομάδα φοιτητών τότε αποφάσισε πως θέλει να οργανωθεί σε σύλλογο, με καταστατικό, μια στοιχειώδη οργάνωση κλπ. Δεν νομίζω πως φαντάζονταν ποτέ πως αυτό που κάνανε τότε, θα άντεχε μέχρι σήμερα και θα είχε τουλάχιστον οχτώ ομάδες δραστηριότητας ετησίως.
Τι πραγματικά κάνει. Πολλοί πιστεύουν ότι αυτό που κάνει ένας πολιτιστικός σύλλογος, και ειδικότερα στην Ξάνθη, είναι να κατεβάζει ένα τσούρμο καρναβαλιστών στην αντίστοιχη ετήσια εκδήλωση του Δήμου και να ψήνει σουβλάκια τον Σεπτέμβρη στις γιορτές παλιάς πόλης. Επειδή όμως μιλάμε και για φοιτητές, ο περισσότερος κόσμος έχει στο μυαλό του πως ο συγκεκριμένος σύλλογος έχει και έξτρα “υποχρεώσεις” όπως η διοργάνωση πάρτυ στα οποία ο κόσμος πίνει φθηνά και πολύ, καθώς επίσης και κάποιου live αν παίξει κανένα φράγκο παραπάνω. Εδώ έρχομαι εγώ να γκρεμίσω αυτές τις αντιλήψεις. Όχι, ένας πολιτιστικός σύλλογος δεν κάνει μόνο αυτά. Κάνει και
αυτά, με σκοπό την οικονομική ενίσχυση του Συλλόγου, έτσι ώστε να καταφέρει να εκπληρώσει τους στόχους του. Τα πάρτυ, τα lives, τα καρναβάλια και τα σουβλάκια είναι το μέσο. Όχι ο αυτοσκοπός.
Είναι το μέσο το οποίο θα φέρει κάποια χρήματα στα ταμεία, έτσι ώστε η ραδιοφωνική ομάδα να έχει λειτουργικά μικρόφωνα, η μουσική ομάδα να έχει καλώδια, ενισχυτές και δέρματα για τα ντραμς, η εικαστική να έχει χρώματα και διάφορα άλλα υλικά κλπ. Όταν έχεις να απασχολήσεις άτομα με διαφορετικά ενδιαφέροντα, δημιουργείς ομάδες δραστηριότητας. Αυτές οι ομάδες χρειάζονται εξοπλισμό για να δουλέψουν. Και ένας πολιτιστικός σύλλογος, από την στιγμή που έχει την δυνατότητα, πρέπει να προσφέρει αυτόν τον εξοπλισμό για να λειτουργήσουν οι ομάδες. Στον βαθμό που μπορεί πάντα. Εκεί γυρνάμε πάλι στα μέσα για να το πετύχει αυτό, και όλο αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος.. Απαντώ λοιπόν και στην επόμενη ερώτηση ταυτόχρονα, πως σκοπός του συλλόγου είναι να φιλοξενεί και να βοηθά, ενεργά με οποιονδήποτε τρόπο, άτομα τα οποία θέλουν να ξεφύγουν από την καθημερινότητα παράγοντας πολιτιστικό έργο.
Αυτοί οι περίεργοι που μπαίνουν μέσα στο κτίριο του συλλόγου είναι τα μέλη του. Πολλές φορές και φίλοι αυτών. Είναι άτομα τα οποία είτε έχουν μια εμπειρία πάνω σε κάτι και τους αρέσει να ασχολούνται με αυτό ερασιτεχνικά, είτε απλά θέλουν να μάθουν από κάποιον που ίσως έχει αποκτήσει μόνος του εμπειρία με τα χρόνια. Το ίδιο ισχύει για όλες τις ομάδες δραστηριότητας. Ραδιόφωνο, μουσική, φωτογραφική, θεατρική, κινηματογραφική, εικαστικής, δημιουργίας, περιοδικού, στρατηγικής και φαντασίας. Όλες απαρτίζονται από ερασιτέχνες, φοιτητές που έχουν απλά όρεξη και μεράκι για αυτό που κάνουν. Άτομα τα οποία δεν ντρέπονται να εκτεθούν και να εκθέσουν. Γιατί το κτίριο παραμένει κλειστό τον περισσότερο καιρό? Γιατί πολύ απλά τα μέλη του συλλόγου τα τελευταία 18 χρόνια, έχουν ιδρώσει, έχουν κάψει μαθήματα, εργαστήρια και γενικότερα πολύ προσωπικό χρόνο για να υπάρχει εκεί μέσα ο εξοπλισμός που υπάρχει. Ίσως δεν είναι τίποτα φαντασμαγορικό στα μάτια πολλών, αλλά αν σκεφτεί κανείς πως μαζεύτηκαν αυτά τα χρήματα τότε αυτόματα η αξία, κυρίως η συναισθηματική, ανεβαίνει κατακόρυφα. Γι αυτόν τον λόγο και τα αντικλείδια είναι μετρημένα και μοιρασμένα στους υπεύθυνους των ομάδων, οι οποίοι προσπαθούν όσο μπορούν να ελέγχουν ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει εκεί μέσα. Όχι, δεν είναι τίποτα κομπλεξικοί που κάνουν face control. Απλά πονάνε τον εξοπλισμό και τον κόπο των φοιτητών που πέρασαν από κει πριν από αυτούς. Αυτό βέβαια όντως κάνει, τους περισσότερους που νιώθουν κάπως έτσι, να λαμβάνουν τον τίτλο του “περίεργου”. Αλλά, προσωπικά, δεν τον θεωρώ καθόλου υποτιμητικό αυτόν τον τίτλο..
Τι κερδίζουν οι “βαθιά χωμένοι”? Όσο περίεργο κι αν ακούγεται συνήθως αυτοί είναι και αυτοί που βλέπουν τον σύλλογο σαν ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού τους και της ζωής τους. Αυτοί είναι και οι πιο πειραγμένοι απ όλους τους άλλους. Το μοναδικό πράγμα που κερδίζουν είναι φεύγοντας κάποτε από τον σύλλογο, να κοιτάξουν πίσω και να δουν πως , στην χειρότερη περίπτωση, ο σύλλογος έχει εκείνη τη στιγμή όσα άτομα είχε και όταν πρωτομπήκαν οι ίδιοι. Και αυτά τα άτομα που αφήνουν πίσω τους θα συνεχίσουν να παράγουν πολιτιστικό έργο. Τις περισσότερες φορές αυτοί οι “βαθιά χωμένοι” θα έχουν προσπαθήσει να κάνουν πράγματα για να αναδειχθούν μέσα στον σύλλογο. Σύσταση μιας καινούριας ομάδας, μια καινούρια ιδέα που θα πάει καλά, ένα μεγάλο event ή κάτι τέτοιο. Αυτό βέβαια θα τους στιγματίσει και με καλό και με κακό τρόπο. Το γιατί είναι ίσως θέμα για κάποιο άλλο άρθρο..
Μάλλον σας κούρασα, αν και για να διαβάζετε αυτές τις γραμμές πάει να πει πως κάτι σας τράβηξε και διαβάσατε όλα τα παραπάνω. Ίσως πάλι να μην είχατε να κάνετε και τίποτα καλύτερο, αλλά εγώ και πάλι κερδισμένος είμαι αφού σπαταλήσατε χρόνο για να διαβάσετε τις σκέψεις μου.
Till next time. :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου