Skyfall | Κριτική ταινίας

//από τον Γιώργο Τ.\\
\\επιμέλεια: Σταύρος Μ.//

Μεγ. Βρετανία, Η.Π.Α., 2012, Έγχρωμο
Παραγωγή: Μπάρμπαρα Μπροκόλι, Μάικλ Τζ. Γουίλσον
Σκηνοθεσία: Σαμ Μέντες
Σενάριο: Τζον Λόγκαν, Νιλ Πέρβις, Ρόμπερτ Γουέιντ
Φωτογραφία: Ρότζερ Ντίκινς
Μοντάζ: Στιούαρτ Μπερντ
Μουσική: Τόμας Νιούμαν
Πρωταγωνιστούν: Ντάνιελ Κρεγκ, Ρέιφ Φάινς, Τζούντι Ντεντς, Χαβιέ Μπαρδέμ, Μπεν Γουίσο, Ναόμι Χάρις, Αλμπερτ Φίνεϊ, Μπερενίς Μαρλό, Ελεν ΜακΚρόρι
Διανομή: Feelgood Entertainment


     Η τελευταία αποστολή του Bond στην Τουρκία δεν έχει καθόλου καλή κατάληξη και μερικοί από τους πιο σημαντικούς μυστικούς πράκτορες του κόσμου εκτίθενται ανεπανόρθωτα. Τα γραφεία της MI6 δέχονται βομβιστική επίθεση και η M, υπό καθεστώς πίεσης και αμφισβήτησης από τον νέο πρόεδρο της Επιτροπής Μυστικών Υπηρεσιών και Ασφάλειας, Gareth Mallory, αναγκάζεται να λάβει δραστικά μέτρα. Η MI6 απειλείται από μέσα και από έξω και η M δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν άλλο, εκτός από τον Bond. O 007 βυθίζεται στο σκοτεινό παρελθόν, με μόνη βοηθό την πράκτορα Ιβ για να ακολουθήσει τα ίχνη του μυστηριώδους Silva, τα κίνητρα του οποίου πρέπει να ανακαλύψει.

Εντυπώσεις

     Έχουν περάσει 50 χρόνια από την πρώτη ταινία με πρωταγωνιστή τον Βρετανό κατάσκοπο, που επιστρέφει ανανεωμένος, χωρίς όμως να λησμονεί την παράδοση που δημιούργησε. Ο Ντάνιελ Κρεγκ, που υποδύεται τον ρόλο για τρίτη φορά, βουτάει, κυριολεκτικά και μη, στα βαθιά για να βρει τι είναι αυτό το κάτι, πέρα από το κυνηγητό και τις γυναίκες, που έχει καθορίσει τον 007 μέχρι σήμερα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Τζούντι Ντεντς που επανέρχεται μετά από επτά ταινίες πιο μυστηριώδη, αλλά και ευάλωτη από ποτέ, καθώς η “χρυσή εποχή της κατασκοπείας” αποτελεί παρελθόν. Συναντούμε επίσης τον υποδειγματικό Χαβιέρ Μπαρδέμ στο ρόλο ενός κακού που αγαπάμε να μισούμε. Τελευταίο θα παινέψω τον σκηνοθέτη Sam Mendes γιατί κατάφερε να δώσει νέα υπόσταση σε έναν χαρακτήρα που επέζησε μεν 50 χρόνια μέσα από τον μύθο του, αλλά που είχε αρχίσει να ξεθωριάζει πλησιάζοντας επικίνδυνα το σημείο συντριβής. Τα πλάνα από Κωνσταντινούπολη, Σανγκάη και φυσικά τα Highlands της Σκωτίας είναι μοναδικά και ανεβάζουν κι άλλο το επίπεδο της ταινίας.

     Η υπόθεση αυτή καθ' αυτή δεν είναι εντυπωσιακή, καθώς οι σκηνές δράσης ήταν προβλέψιμες, και η μετάβαση στην εποχή της πληροφορίας έδωσε την δυνατότητα στην ταινία να καταπατήσει τους νόμους όχι μόνο της φυσικής αλλά και των υπολογιστών. Αλλά αυτός είναι και ο λόγος που βλέπουμε τις ταινίες του Τζέιμς Μποντ. Είναι το πρότυπο του cool αρσενικού που είναι άριστος σκοπευτής, ικανότατος στις πολεμικές τέχνες, σε εξαιρετική φυσική κατάσταση, οξύνους, ντυμένος στην τρίχα και βλέπει τις γυναίκες σαν τρόπαια (που κατά κανόνα κερδίζει). Αυτή τη φορά όμως, είδαμε και τον άνθρωπο πίσω από το ακριβό κοστούμι, και αυτό κυρίως κάνει το Skyfall να ξεχωρίζει.

Βαθμολογία: 7,5/10